Niedziela Palmowa.Msza św. z udziałem dzieci.
W Kościele katolickim rozpoczyna się Wielki Tydzień. Liturgia tego dnia jest pamiątką uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy pięć dni przed Jego ukrzyżowaniem.
Jak podają Ewangeliści, zgromadzone wówczas tłumy rzucały na drogę płaszcze, gałązki oliwne i palmowe wołając: „Hosanna Synowi Dawida: Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”. Liturgia Niedzieli Palmowej jest rozpięta między dwoma momentami: radosną procesją z palmami oraz czytaniem – jako Ewangelii – Męki Pańskiej, czasami z podziałem na role, według opisu jednego z trzech Ewangelistów: Mateusza, Marka lub Łukasza (Mękę Pańską wg św. Jana czyta się podczas liturgii Wielkiego Piątku). W ten sposób Kościół podkreśla, że triumf Chrystusa i Jego Ofiara są ze sobą nierozerwalnie związane.
W Niedzielę Palmową obowiązuje czerwony kolor szat liturgicznych. Mimo to uroczystość ma wymowę radosną, gdyż rozpoczyna ciąg wydarzeń, przez które dokonało się zbawienie świata. Chrześcijańskie tajemnice wiary przenikają się wzajemnie – chwała i radość tworzą nierozdzielną całość z cierpieniem; w męce zapowiedziane jest zmartwychwstanie i zbawienie.
Udział w liturgii Niedzieli Palmowej oznacza zgodę na krzyż, cierpienie z Chrystusem oraz na taką, a nie inną drogę życia.
Przy wejściu do kościoła czytana jest Ewangelia o tryumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy, a następnie kapłan święci palmy. (Popiołem z tych palm posypuje się głowy wiernych we Środę Popielcową następnego roku).
Może potrzeba mi w czasie tego Wielkiego Tygodnia, wyjść na chwile z „tłumu” codziennych spraw, utartych frazesów, odruchowego działania, zejść na chwile z udeptanych ścieżek myślenia i osądów, i w ciszy, z dala od krzyków tłumu, spotkać się z samym sobą, z Jezusem, który i za mnie cierpi, umiera. Dotknięcie sercem i wiarą wydarzeń Wielkiego Tygodnia sprawi, że dostrzegę i moją rolę, mój czynny udział w tych wydarzeniach.