Sakrament Chrztu świętego
Chrzest jest narodzeniem do nowego życia w Chrystusie. Zgodnie z wolą Pana jest on konieczny do zbawienia, tak jak Kościół, do którego chrzest wprowadza. Istotny obrzęd chrztu polega na zanurzeniu kandydata w wodzie lub polaniu wodą jego głowy z równoczesnym wezwaniem Trójcy Świętej, to znaczy Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Skutkiem chrztu jest odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym synem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. Przez fakt przyjęcia tego sakramentu ochrzczony jest włączony w Kościół, Ciało Chrystusa i staje się uczestnikiem kapłaństwa Chrystusa.
Chrzest wyciska w duszy niezatarte duchowe znamię, "charakter", który konsekruje ochrzczonego do uczestniczenia w chrześcijańskim kulcie religijnym. Z racji "charakteru" chrzest nie może być powtórzony.
Od najdawniejszych czasów chrzest jest udzielany dzieciom, ponieważ jest łaską i darem Bożym, które nie zakładają ludzkich zasług. Dzieci są chrzczone w wierze Kościoła. Wejście w życie chrześcijańskie daje dostęp do prawdziwej wolności.
W razie konieczności każda osoba może udzielić chrztu, pod warunkiem że ma intencję uczynienia tego, co czyni Kościół, i poleje wodą głowę kandydata, mówiąc: "Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego".
Prosząc o chrzest dla swojego dziecka przyjmujecie na siebie drodzy rodzice i chrzestni obowiązek wychowania go w wierze.
(Z liturgii chrzcielnej)
Sakrament Chrztu Świętego w naszej parafii udzielany jest w sposób uroczysty w niedzielę oraz w pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy o godz. 12:00. Chrzest Może być udzielony w sposób zwykły w każdym innym dniu.
W celu odpowiedniego przygotowania się do udzielenia Sakramentu Chrztu Świętego rodzice dziecka zgłaszają się do kancelarii parafialnej około jeden miesiąc przed planowaną datą Chrztu oraz przedstawiają następujące dokumenty:
- odpis aktu urodzenia dziecka z USC
- dane osobowe rodziców chrzestnych
- zaświadczenia dla rodziców chrzestnych (z parafii ich zamieszkania)
- jeżeli rodzice i dziecko mieszkają poza parafią NMP w kraju lub zagranicą, to dostarczają również zgodę ze swojej parafii na chrzest w NMP Konin.
Przypominamy, że osoba proszona o spełnianie obowiązków rodzica chrzestnego musi być po Bierzmowaniu i mieć skończone 16 lat.
Katecheza przygotowawcza dla rodziców i chrzestnych odbywa się zasadniczo w piątek poprzedzający niedzielę chrztu.
Sakrament Bierzmowania
Bierzmowanie jest to sakrament, w którym Duch Święty udziela się człowiekowi ochrzczonemu jako dar.
Jak wygląda obrzęd bierzmowania?
Obrzęd bierzmowania składa się z trzech elementów wykonywanych równocześnie:
- namaszczenie olejem Krzyżma na czole ochrzczonego,
- nałożenie ręki biskupa na jego głowę,
- wypowiedzenie słów: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego".
Kto może bierzmować?
W Kościele rzymskokatolickim zwyczajnym szafarzem bierzmowania jest Ksiądz Biskup. W pewnych okolicznościach bierzmować może kapłan upoważniony do tego przez prawo kościelne.
Skutki bierzmowania są następujące:
- udoskonala łaskę chrztu,
- głębiej zakorzenia nas w synostwie Bożym,
- ściślej jednoczy nas z Chrystusem,
- pomnaża w nas dary Ducha Świętego,
- udoskonala naszą więź z Kościołem,
- umacnia do świadczenia o wierze chrześcijańskiej słowem i czynem.
Dlaczego bierzmowanie przyjmuje się raz w życiu?
Bierzmowanie, podobnie jak chrzest, nie może być powtarzane ze względu na niezatarty charakter czyli znamię Chrystusa, które wyciska na duszy chrześcijanina.
Spotkania przygotowujące do sakramentu bierzmowania odbywają się w cyklu trzy letnim, zasadniczo przewidziane są dla uczniów gimnazjum.
Sakrament małżeństwa
Informacje dla Narzeczonych
Sakrament małżeństwa jest przymierzem między ochrzczonymi, mężczyzną i kobietą, którzy tworzą ze sobą wspólnotę życia i miłości, skierowaną na dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa (KPK, kan. 1055).
Sam Bóg jest twórcą małżeństwa. Wpisane jest ono bowiem w samą naturę mężczyzny i kobiety, którzy wyszli z ręki Stwórcy (KDK 48).
Małżeństwo nie jest więc instytucją czysto ludzką, ale pochodzi ono od Boga, który stwarza człowieka z miłości i do miłości (KKK 1604).
Mężczyzna i kobieta są stworzeni wzajemnie dla siebie, aby tworzyć parę małżeńską. "Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swoją żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem" (Rdz 2, 24).
"JA N., BIORĘ CIEBIE, N., ZA ŻONĘ (MĘŻĄ)* I ŚLUBUJĘ CI* MIŁOŚĆ,* WIERNOŚĆ* I UCZCIWOŚĆ MAŁŻEŃSKĄ* ORAZ ŻE CIĘ NIE OPUSZCZĘ AŻ DO ŚMIERCI.* TAK MI DOPOMÓŻ, PANIE BOŻE WSZECHMOGĄCY,* W TRÓJCY JEDYNY,* I WSZYSCY ŚWIĘCI".
Jak dobrze się przygotować ?
1. W małżeństwo każdy wnosi swoją osobowość, wychowanie, a przede wszystkim to, kim jest dzięki współdziałaniu z łaską Bożą i pracy nad sobą. Dobrze przygotuje się do życia małżeńskiego i rodzinnego ten, kto ciągle troszczy się o wzrost swojej miłości, kto ustawicznie uwrażliwia się na potrzeby drugiego człowieka, stara się mu służyć i uszczęśliwiać go. "Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie" (Łk 6,31) - to jedna zasad podanych przez Chrystusa, których stosowanie w życiu umożliwi prawidłowe przygotowanie się do wspólnotowego życia małżeńskiego.
2. Niezbędna jest codzienna rozmowa z Bogiem (modlitwa). Tylko w niej człowiek otwiera się na Boga, który jest Miłością
3. W życiu codziennym, a w szczególności w małżeństwie, ważna jest też umiejętność odczytywania przeżyć drugiej osoby, jej uczuć, współodczuwanie z innymi. Potrzebna jest tu rozmowa z narzeczonym/ narzeczoną (otwarcie się na dialog)
4. Potrzeba ciągłej rewizji swojego życia i postępowanie. Częsty (najlepiej codzienny) rachunek sumienia skutecznie w tym pomaga
5. Warto systematycznie przystępować do sakramentu pokuty i pojednania, a przed ślubem - może nawet odbyć spowiedź generalną z części czy całości życia. Ważne jest dobre przygotowanie do tego sakramentu z uwzględnieniem warunków o których mówi Katechizm Kościoła Katolickiego (rachunek sumienia, żal za grzechy i postanowienie poprawy, szczera spowiedź oraz zadośćuczynienie Bogu i bliźniemu).
6. Świadome i czynne uczestnictwo w Eucharystii - uczy człowieka miłości prawdziwej - daru z samego siebie.
7. W rachunku sumienia warto zastanowić się nad swoją relacją do Boga, Kościoła, bliźniego i samego (samej) siebie:
Grzechy przeciwko Bogu:
- brak zaufania w Jego miłość;
- narzekanie na życie;
- pycha: wiara w swoją moc, a nie moc Boga;
- zaniedbywanie czy brak modlitwy;
- instrumentalne traktowanie Pana Boga, czyli świadome popełnianie grzechu z tłumaczeniem: "Pójdę do spowiedzi i wszystko będzie w porządku";
- wyrzeczenie się Pana Boga;
Grzechy przeciwko Kościołowi:
- brak zaangażowania w życie Kościoła;
- krytyka Kościoła bez poczucia współodpowiedzialności;
- odrzucenie (brak uczestnictwa, lekceważenie) sakramentów;
- nieposzanowanie dnia świętego;
- postawa: jestem wspólnotą z chrześcijanami tylko na modlitwie, Eucharystii, gdy wychodzę, jestem "normalnym" człowiekiem - inni mnie nie obchodzą, bo przecież życie toczy się dalej;
Grzechy przeciwko bliźniemu:
- wykluczanie Boga z koleżeństwa, przyjaźni, miłości;
- budowanie relacji na kłamstwach;
- mało modlitwy za innych;
- lekceważenie innych;
- cudzołóstwo: zabicie osoby w drugim, zauważanie tylko ciała;
- pogarda: odmawianie godności drugiemu człowiekowi;
- obmowa: krytyczne mówienie o bliźnim, które nie przynosi mu korzyści;
- oszczerstwo: mówienie nieprawdy odnośnie drugiego człowieka;
- zawiść: zazdroszczenie komuś tego, co posiada, życzenie mu, żeby tego nie miał i (czasami) podejmowanie kroków w tym kierunku;
- nienawiść: pragnienie zła dla drugiego;
- zemsta: wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę;
Grzechy przeciwko sobie:
- egoizm i egocentryzm, patrzenie na świat przez pryzmat samego siebie;
- życie marzeniami, czyli zamykanie się w świecie własnych marzeń;
- brak zatrzymania, refleksji, życie z przyzwyczajenia;
- brak pytania samego siebie o zgodność z wolą Bożą (czyli prawdziwość i słuszność) własnych decyzji i o to jak wykorzystuję czas ze względu na podjęte decyzje i obowiązki;
- brak akceptacji samego siebie: trwanie w postawie buntu wobec Pana Boga, że jestem taki, jaki jestem, i że moje życie jest takie, jakie jest, dostrzeganie jedynie swoich wad;
- zazdrość: nie cieszę się z tego, co mam i zamykam się w sobie;
- człowiek to dusza i ciało - brak dbałości o rozwój swojego ciała, o zdrowie fizyczne (ciepłe ubranie, odpoczynek, walka z nałogiem);
- nieczystość w odniesieniu do różnych sfer mojego życia, np.: myśli: decyzja na trwanie w erotycznych obrazach,
-pornografia: sprowadzanie świata i jego przeżywania do seksu;
- relacji z drugim człowiekiem: współżycie przed ślubem, wchodzenie w przestrzeń seksualną z drugą osobą;
- samego siebie: samogwałt;
Termin zgłoszenia
Kandydaci do małżeństwa powinni zgłosić się do kancelarii parafialnej w miejscu zamieszkania narzeczonej lub narzeczonego aby uzgodnić termin i godzinę zawarcia sakramentu. Można to uczynić nawet rok przed planowanym terminem.
Na trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu narzeczeni przychodzą na rozmowę kanoniczno - duszpasterską, z której zostanie spisany odpowiedni protokół. Na to spotkanie należy przyjść z przygotowanymi dokumentami. Na pierwsze spotkanie bezwzględnie musi to być dowód osobisty i świadectwo chrztu.
Dokumenty
Dokumenty potrzebne do zawarcia małżeństwa:
- aktualne (tzn. nie starsze niż sześć miesięcy) świadectwa chrztu świętego, zawierające adnotację o przyjęciu sakramentu bierzmowania i o stanie wolnym kandydatów
- świadectwo bierzmowania (jeśli nie było adnotacji w akcie chrztu)
- dowody osobiste
- świadectwa katechezy na poziomie ukończonej szkoły
- świadectwo ukończenia nauk przedmałżeńskich
- zaświadczenie z odbycia przygotowania bezpośredniego do małżeństwa (trzy spotkania w poradni życia rodzinnego)
- Jeżeli ślub ma być w innej parafii niż ich rodzima potrzebna jest na to zgoda proboszcza parafii jednego z kandydatów lub zapewnienie, że otrzymają licencję.
- trzy egzemplarze "zaświadczenia stwierdzającego brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa" z Urzędu Stanu Cywilnego.
UWAGA! Są one ważne trzy miesiące od daty wydania.
Świadkowie
Świadkami ślubu mogą być jedynie osoby pełnoletnie, bez względu na narodowość i wyznanie (mogą być tej samej płci). Jeżeli ślub odbywa się w czasie mszy świętej wypada - jeśli są ludźmi wierzącymi - by przystąpili wraz z nowożeńcami do Komunii św.
W/w wymagania dla pragnących przyjąć sakrament małżeństwa wynikają z przepisów prawa kościelnego i cywilnego naszego kraju
Wszelkich informacji zasięgnąć można w kancelarii
Parafia
Rzymskokatolicka
NMP Królowej Polski
ul. Przemysłowa 18,
62-510 Konin
tel. (063) 242 64 64
Poradnia Życia Rodzinnego
Beata Dańczak
tel. 663 667 124